کتاب در انتظار گودو

کتاب در انتظار گودو یکی از آثار ادبی معروف جهان نوشته ساموئل بکت است. در این نمایش جابجایی نسل بشر امروزی را به وضوح می بینید. کمدی تراژدی بی­نظیری که در دو پرده نوشته شده است.

داستان از این قرار است که ولادیمیر و استراگون هر دو آخرین روزهای زندگی خود را می­گذرانند و منتظر شخصی به نام گودو هستند. آن­ها برای گذراندن این زمان به سفری عمیق در درون خود می روند تا بفهمند چه چیزی را از دست داده­اند، حتی در این بین به فحش دادن و نفرین متوسل می­شوند که اتفاقاً به دعوا و مشاجره می­انجامد. در نمایشنامه در انتظار گودو، گفتگوهای زیادی بین این دو شخصیت (ولادیمیر و استراگون) رد و بدل می­شود و در این بین حتی نمی­دانیم که آن­ها منتظر کسی هستند. هیچ اطلاعی از او و زمان ورودش ندارند و یا دلیلی بر تداوم وجود پوچ و بی معنی زندگیشان است.

هام در آخرین بازی کتاب در انتظار گودو به تابلویی اشاره می‌کند که همه چیز را خاکستری می‌دید، چمن‌زارها و بادبان‌های قایق‌ها، نقاش دیوانه­ای که تنها در خطر است و فکر می­کند این پایان دنیاست. بکت بیش از هر کس دیگری و بیش از همه خلاقیت­هایش به این نقاش دیوانه و پایان بازی نزدیک است. اما چیزی که بیش از همه باعث شد بکت بکت شود، نمایشنامه در انتظار گودو بود. عنوان نمایش در ابتدا قرار بود انتظار باشد و سپس در انتظار گودو بود و نویسنده تصنیف تراژدی کمدی را به عنوان در نسخه انگلیسی کتاب اضافه کرد که متضمن نکات زیادی است.

ساموئل بارکلی

او نمایشنامه‌نویس، رمان‌نویس و شاعر اهل ایرلند بود. او در سال 1969 جایزه نوبل ادبیات را برای «نوشته‌هایش در قالب رمان‌ها و نمایشنامه‌هایی که فقر معنوی انسان امروزی، عروج و عروج او را جستجو می‌کند» دریافت کرد.

آثار بکت، بی پروا، اساساً مینیمالیستی و بر اساس برخی تفاسیر، عمیقاً بدبینانه به وضعیت انسان هستند. این حس بدبینی اغلب با شوخ طبعی قوی و اغلب گزنده او تعدیل می­شود. چنین حس شوخ طبعی برای برخی از خوانندگان آثار او شامل این نکته است که سفری که انسان به عنوان زندگی آغاز کرده است، با وجود سختی­ها ارزش تلاش را دارد. آثار اخیر او مضامین مورد نظر خود را به شیوه­ای مرموز و کاهش یافته ارائه می­کنند.

بکت در خانواده‌ای مرفه و مذهبی (پروتستان) بزرگ شد و تا پایان تحصیلات دانشگاهی و شروع به کار استادی همچنان اعتقادات مذهبی داشت و پس از خروج قطعی از محیط آکادمیک و مهاجرت به پاریس، انعکاس از انفصال از مذهب را با اجرای نمایش در انتظار گودو ازخود نشان داد، به عبارتی مخاطب با اعلان جنگ تکان دهنده­ای علیه خدا و دین مواجه می­شود و بکت در دیگر آثار خود با طنزی تند به اصول کاتولیک می­پردازد. هویت گودو موضوع بحث­های زیادی بوده است. وقتی کالین داکورث صریحاً از بکت پرسید که آیا پوزو گودو است، نویسنده پاسخ داد: «نه. این فقط در متن ذکر شده است، اما درست نیست.

جستارهایی از کتاب در انتظار گودو

با این­حال، الحق و الانصاف، خود ما هم همچین تخم دو زرده‌ای برای بشریت ننموده­ایم. ببر هم که ببر است، وقتی پای کمک به هم‌نوعش به میان می‌آید، یا فی­المجلس وسط می‌پرد، یا دم‌اش را می‌گذارد رو کول‌اش می‌رود پی کارش توی بیشه. منتها مسئله این نیست که؛ مسئله این است که که ما این وسط چه‌میکنیم. و دست بر قضا جواب این یک مسئله را خدا را شکر مطلع هستیم. به طور خلاصه، تو این هیر و ویری که سگ صاحبش را نمی‌شناسد، حداقل یک چیز مشخص است. آن هم این می­باشد که ما منتظر مانده‌ایم که یا گودو بیاید.

استراگون: آخ، آره!

ولادیمیر: تا شب بشود برویم پی کارمان. ما به قول و قرار خودمان جامه عمل پوشانده­ایم، حالا هرچه می‌خواهد بشود، بشود. نمی‌گوییم جزو اولیاالله هستیم خیر، ولی به قولی که داده‌ایم عمل نموده­ایم. وجدانا چند نفر را سراغ داری که بتوانند یک همچون ادعایی داشته باشند؟

ما منتظر هستیم. کلافه‌ایم. نه اعتراض نکن، ما تا سر حد مرگ کلافه هستیم. نمی‌شه اینو انکارکرد. خُب یه تنوعی هم که پیدا می‌شه ما چه می‌کنیم؟ می‌ذاریم از دستمون بره. بیا، بیا مشغول بشیم! (با گام‌های بلند به سمت تپه‌ی کوچک پیش می‌رود، سرپا می‌ایستد.) تو یه لحظه همه چیز ناپدید می‌شه و ما یه بار دیگه تنها می‌شیم، میان هیچ و پوچ!