کتاب رویای مردی مسخره

در کتاب رویای مردی مسخره نوشته فئودور داستایوفسکی با مردی آشنا می­شویم که می­خواهد خود را بکشد. در همین حال او خواب عجیبی می­بیند. در این خواب او مرده است و با موجودی به سیاره­ای دیگر می­رود. به محض اینکه پا به این سیاره می­گذارد، متوجه می­شود که مردم آنجا در فراغت کامل هستند. فئودور داستایوفسکی نمونه­ای از یک کتاب کامل را در رویای یک مرد مضحک ارائه می­دهد. اگر این کتاب را تا آخرین صفحه بخوانید، متوجه منظور داستایوفسکی از نوشتن آن خواهید شد.

فیودور میخایلوویچ داستایفسکی

داستایفسکی نویسنده مشهور و تأثیرگذار روسیه بود. ویژگی منحصر به فرد آثار او روانکاوی و بررسی جنبه­های روانی شخصیت­های داستان است. بسیاری او را بزرگترین نویسنده روانشناسی جهان می­دانند. سوررئالیست­ها، مانیفست خود را بر اساس نوشته­های داستایوفسکی ارائه کرده­اند.

بیشتر داستان­های او مانند شخصیت خودش، داستان­های افراد سرکش، بیمار و روان­پریش است. در ابتدا برای امرار معاش به مترجمی مشغول شد و آثاری چون یوگنی گرانده اثر بالزاک و دون کارلوس از فردریش شیلر را ترجمه کرد. داستان­های مجموعه رویای مرد مضحک متعلق به دوره­های مختلف فعالیت ادبی داستایوفسکی است. در کتاب رویای مرد مضحک با قضاوت نهایی فئودور داستایفسکی درباره انسان روبرو هستیم. او در مورد مرد بامزه نوشت:

هر سال آگاهی من از این مسخره بودن از هر نظر بیشتر و بیشتر می­شد. همیشه مورد تمسخر دیگران قرار می­گرفتم. اما هیچ کس در دنیا نمی­توانست حدس بزند و بداند که من خودم بهتر می­دانم چقدر مسخره هستم. من آدم مسخره­ای بودم و این واقعیت بیش از هر چیز مرا آزار می­داد. اما من مقصر بودم چون همیشه آن­قدر مغرور بودم که هیچ وقت اجازه ندادم کسی از این موضوع باخبر شود. غروری که سال­ها در من جمع شده بود. فکر می‌کنم اگر به کسی از مسخره بودنم اطلاع می‌دادم همان شب به مغزم شلیک می‌کردم. اعتراف به این موضوع برای دوستانم بزرگترین درد دوران جوانی من بود. وقتی مرد شدم، به دلایلی هر سال بهتر یاد گرفتم که چگونه این حقیقت وحشتناک را پنهان کنم. به دلایلی دوباره تکرار می­کنم، زیرا تا امروز هنوز نتوانسته­ام تعریف روشنی از آن داشته باشم. شاید دلیل اصلی آن غم ناامید کننده­ای باشد که قطعا عظمتی بزرگتر از من دارد. این باور که هیچ چیز مهم نیست در روح من رخنه کرده است، مدت­ها پیش به این باور مشکوک بودم، اما ناگهان دوباره به من برگشت..

فئودور میخایلوویچ داستایوفسکی به انگلیسی رمان‌نویس، داستان‌نویس، مقاله‌نویس، روزنامه‌نگار و فیلسوف روسی بود. داستایفسکی یک اثر ادبی منحصر به فرد خلق کرده است که روانشناسی فضای متلاطم سیاسی، اجتماعی و معنوی روسیه قرن نوزدهم را بررسی می­کند. او نوشتن را در بیست سالگی آغاز کرد و اولین رمان داستایوفسکی با نام مردم فقیر اولین بار در سال 1846 منتشر شد، زمانی که داستایوفسکی تنها 25 سال داشت. از آثار مهم او می­توان به جنایت و مکافات، ابله و برادران کارامازوف اشاره کرد. آثار او شامل 11 رمان بلند، 3 رمان، 17 داستان کوتاه و بسیاری آثار دیگر است.

در بخشی از کتاب رویای مردی مسخره می‌خوانیم:

حالا مردم فکر می­کنند من دیوانه هستم، اما من خوب می­دانم که من یک آدم مسخره بیش نیستم. و این یک نوع پیشرفت است که به نظر من دیگر مسخره نیست. ولی دیگه برام مهم نیست همه آن­ها حتی وقتی به من می­خندند دوست داشتنی و عزیز هستند. در واقع چیز خاصی در آن لحظات وجود دارد که به نظر من آن­ها را عزیز و دوست داشتنی می­کند. و من با آن­ها می خندم اما نه به خودم زیرا آن­ها را دوست دارم، بنابراین آن­ها فکر نمی­کنند که من ناراحت هستم.

چیزی که من را ناراحت می­کند این است که آن­ها “حقیقت” را نمی­دانند. چقدر سخت است که در میان جمعیت تنها کسی باشی که “حقیقت” را می داند. اما آن­ها هرگز این را نخواهند فهمید. نه، نمی­­فهمند.

من قبلاً رنج می بردم زیرا دیگران فکر می­کردند من مسخره هستم. باید بگویم مسخره به نظر نمی­رسیدم، واقعا بودم. بله، من همیشه مسخره بودم! از روز اول می­دانستم، یعنی از هفت سالگی فهمیدم. هر چه بیشتر کتاب­های علوم را بررسی می­کردم، بیشتر به این نتیجه می­رسیدم که در معنای غایی علم، برای اثبات و توضیح این است که من آدم مسخره­ای هستم. زندگی هم این را بیشتر به من ثابت کرد.

فهرست مطالب کتاب رویای مردی مسخره

رؤیای مردی مسخره

شوم‌ترین حادثه (استیپن)

بزدل