توضیحات

صادق هدایت، یکی از پیشگامان داستان نویسی مدرن ایران، مترجم آثار کافکا از جمله مسخ و نویسنده داستان­‌هایی چون بوف کور، سگ ولگرد، داش آکل، سه قطره خون و آبجی خانم گفت­‌و­گو کرده است، می‌­باشد. چیزهای زیادی در مورد زندگی و خودکشی او برای سال­‌ها حرف عامه مردم بوده است. کتاب زنی که مردش را گم کرد اثر صادق هدایت درباره زنی است که رفتار نامعقولش برای کسی جز خودش توجیهی ندارد و زندگی­‌ای را خلق کرده است که به نظرش عاشقانه است و آن­چه دیگران فکر می­کنند برای خودش تراژدی است. برای تهیه این رمان جذاب و خواندنی از طریق لینک اقدام فرمایید.

اگر شما از جمله طبقاتی هستید که جامعه برای آن­ها روزگار تیره و تاریکی ایجاد کرده است، ممکن است با او همزاد پنداری کنید و او را نماینده خود و بخش عظیمی از جامعه نامتعادل ببینید که حقوقش عادلانه تقسیم نشده است. با این­ حال، ممکن است تا آخرین دقایق این کتاب، شعاع امیدی برای چرخش روزگار در دل شما باقی بماند. شخصیت اصلی کتاب زنی که مردش را گم کرد، زنی است که همسرش را از دست داده است. تولد زرین کلاه، دختر بخت برگشته و شخصیت اصلی این داستان با مرگ پدرش مصادف شد و این اتفاق ناگوار باعث تنفر او از مادرش شد و در دل همیشه او را نفرین کرده است.

برای این دختر جوان که همیشه از محبت محروم بوده است، همین که «گلبی مازندرانی» برای او تصنیف بخواند و او را بخنداند، کافی است که او را یک دل نه صد دل عاشق کند و او را شاهزاده‌­ای سوار بر اسب سفید ببیند و برای او آرزوی زندگی باشکوهی داشته باشد. با او زرین کلاه راز این عشق را با یکی از همسایه‌ها در میان می‌گذارد که تنها کسی است که رازهای او را می‌داند و او واسطه‌ای برای نزدیک‌کردن این­ دو می‌شود، اما مادرش به شدت مخالفت می‌کند. داستان به گونه‌­ای پیش می­رود که واسطه­‌ها کار را تمام می­کنند و زرین کلاه با گل ببو ازدواج می­کند. اما ادامه این زندگی به زیبایی رویاهای دخترانه‌اش نیست و شاهزاده خوشبختی­‌اش تازیانه­‌ای بی‌رحم در دست دارد تا او را نوازش کند.

صادق هدایت نویسنده کتاب زنی که مردش را گم کرد

صادق هدایت، نویسنده کتاب زنی که مردش را گم کرد، در 28 بهمن 1281 دو سال قبل از مشروطه در خیابان کوشک تهران به دنیا آمد. پدربزرگش رضا قلی خان هدایت از اعیان عصر ناصری و پدرش رضا قلی اعتضادالملک رئیس مدرسه نظام و مادرش زیورالملک دختر مخبرالسلطنه بود. عموی صادق، نصرالملک هدایت، 14 بار در دوران پهلوی وزیر و سناتور شد. زیورالملک فردی فرهیخته بود و همه روزنامه‌­های آن زمان را مطالعه می­کرد و مانند اکثر خاندان هدایت به فرهنگ دوره قاجاریه دلبسته بود و دل خوشی از دوران پهلوی نداشت.

صادق در شش سالگی به دبستان حوزه علمیه اعزام شد و پس از پایان تحصیلات مقدماتی به مدرسه دارالفنون رفت. هدایت در 15 سالگی از ناحیه چشم آسیب دید و مجبور شد برای بهبودی شش ماه خواندن و نوشتن را رها کند. این بیماری باعث شد او یک سال از دانش آموزانش عقب باشد. در سال 1298 شمسی هدایت را به مدرسه سنلوئی فرستادند. در آن­جا دروس به دو زبان فارسی و فرانسه تدریس می­شد. هدایت در سال 1304 از سنلوئی فارغ‌­التحصیل شد.

صادق هدایت نویسندگی را از دوران مدرسه آغاز کرد و در آن زمان دو جزوه «رباعیات خیام» و «انسان و حیوانات» را منتشر کرد. رباعیات خیام در 18 سالگی در سال 1302 و رساله «انسان و حیوان» که در رابطه با اثر فواید گیاه‌خواری، پنج سال بعد در اروپا تنظیم شد.

بخش‌­هایی از کتاب

برای همین بود که زرین کلاه نمی­خواست با خودش فکر کند که دیگر گل ببو را نخواهد دید، فقط گل ببو می­توانست نگاه کم نورش را روشن کند و جانی تازه به کالبد پژمرده­‌اش ببخشد. می­خواست به هر قیمتی او را پیدا کند. با این فرض که زن دیگری را گرفته یا او را نمی­خواهد، اما همین که اینقدر به او نزدیک شده بود کافی بود. و اگر در راه گدایی زندگی می­کرد، حداقل روزی یک بار او را می­دید. اگر او را کتک می­زد، از خود می­مرد، او را ذلیل می­کرد، از این­که به خانه‌­هایش باز می­گشت، بهتر بود. نمی­شد، اجبار که نبود، ساختمانش این­طور ساخته شد. فرزند او ماند علی نیز موجودی بود که هیچ انتظارش را نداشت و هیچ علاقه‌ای به او احساس نمی­کرد.