کتاب بخشش و عفو محکومان کیفری و جزایی اثر سعید شاه پور جانی

عفو عمومی و عفو خصوصی دو نوع عفو هستند که در نظام‌های قضایی مختلف برای تخفیف یا لغو مجازات‌های محکومان به کار می‌روند. این دو نوع عفو تفاوت‌ها و ویژگی‌های خاص خود را دارند که درادامه تفضیل آنها می‌پردازیم. عفو خصوصی به معنای بخشودگی یا تخفیف مجازات برای فردی خاص است که به موجب تصمیم مستقیم رئیس جمهور، پادشاه یا مقام قضایی اعمال می‌شود. این نوع عفو معمولاً بر اساس درخواست شخص محکوم یا خانواده او و پس از بررسی پرونده توسط مراجع مربوطه اعطا می‌شود. عفو خصوصی برای شخص خاصی اعمال می‌شود و نه برای گروه بزرگی از محکومان. در مواردی که محکومان دارای شرایط خاصی هستند مانند بیماری‌های شدید، شرایط خانوادگی دشوار یا خدمات برجسته به جامعه، عفو خصوصی اعمال می‌شود. عفو عمومی اغلب به مناسبت‌های خاص اعطا می‌شود در حالی که عفو خصوصی ممکن است در هر زمان بر اساس درخواست و بررسی پرونده اعمال شود. عفو عمومی به گروه بزرگی از محکومان اعمال می‌شود در حالی که عفو خصوصی تنها برای فردی خاص است. کتاب بخشش و عفو محکومان کیفری و جزایی اطلاعات مفیدی را در اختیار شما قرار می‌دهد. میتوانید این کتاب را از طریق وبسایت افکار مثبت تهیه کنید.

خلاصه‌ای از کتاب بخشش و عفو محکومان کیفری و جزایی

عفو یکی از عوامل سقوط یا تخفیف مجازات و نیز ابراز محبت و علاقه به آن است. محکومیتی که توسط بالاترین مقام کشور یا مقام قانون‌گذاری به صورت خود جوش، به به عبارتی از طریق بالاترین مقام کشور صادر می‌شود عفو خصوصی و سایر عفوها، عفو عمومی نامیده می‌شود. به نظر می‌رسد در چنین مواردی می‌توان عفو را یک اقدام امنیتی و پیشگیری از وقوع جرم دانست. اما پس از پیروزی انقلاب اسلامی در قوانین جزایی مغفول مانده است و تنها با تفسیر مبسوط اصل 71 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران می‌توان دریافت که اعطای عفو در صلاحیت قضایی شورای اسلامی است. اصل فوق مقرر می دارد: «شورای اسلامی می تواند در موضوعات کلی در حدود مقرر در قانون اساسی، قوانین وضع کند».