این کتاب مسائلی همانند مدیریت صحیح تابعیت‌ها، مشکلات عمده تابعیت مضاعف، حقوق شهروندان دارای تابعیت مضاعف و غیره را مطرح کرده و مورد بررسی قرار می‌دهد. کتاب تابعیت مضاعف به قلم آریا عزیزی به خوبی تابعیت را در حقوق بین‌الملل تعریف می‌کند و اطلاعات زیادی را در این زمینه در اختیار خوانندگان این کتاب قرار می‌دهد. در صورتی که می‌خواهید دانش خود را در حوزه تابعیت افزایش دهید و در این زمینه به تحقیق و پژوهش بپردازید، مطالعه کتاب مذکور را به شما توصیه می‌کنیم. همچنین فراموش نکنید که برای دانلود این کتاب می‌توانید از همین صفحه از سایت افکار مثبت اقدام فرمایید.
درباره کتاب تابعیت مضاعف
تابعیت اصطلاحی است که در حقوق بین‌الملل خصوصی استفاده می‌شود و معنای آن عضویت فرد در جمعیت تشکیل‌دهنده دولت می‌باشد. معنی این واژه در لغت پیرو و فرمانبردار بودن است و کسی که عضو جمعیت یک دولت محسوب شود را تابع می‌گویند، حتی اگر مقیم سرزمین آن دولت به عنوان بیگانه یا غیرخودی باشد.
رابطه سیاسی حقوقی هر فردی با دولت را تابعیت او نشان می‌دهد و منشا حقوق فرد تلقی می‌شود. دولت به شخصیت حقوقی مستقلی می‌گویند که شامل سرزمین، جمعیت، حاکمیت و حکومت می‌شود و دولت‌های دیگر نیز آن را در روابط بین‌الملل به رسمیت می‌شناسند.
تابعیت رابطه‌ای سیاسی به شمار می‌رود؛ چرا که حاکمیت در دست دولت است و قوانین دولت، وضع سیاسی فرد را تعیین می‌نماید که این التزام نیز در حمایت دولت از فرد نقش موثری را ایفا می‌نماید. فراموش نکنید که این رابطه، حقوقی محسوب می‌شود؛ چرا که باعث پیوند اتباع کشور با دولت می‌شود و این در حالی است که مکان و زمان در آن ورود نخواهد کرد.
هر دولتی می‌تواند معیارهای مختلفی را برای تعیین اتباع خود داشته باشد. معیار تابعیت در زمان‌ها و مکان‌های مختلف، بومی بودن و پیروی از آیین قومیت و اطاعت حاکم می‌باشد. در کتاب تابعیت مضاعف آمده است که در قرون جدید با تحول مفهوم دولت و مردم اروپا، معیار عضویت در جمعیت توسط دولت تعیین شده است.
تابعیت به عنوان نهادی دیرپا محسوب می‌شود که وضع اصطلاحات ملیت آن در غرب انجام شده است. واژه تابعیت در فارسی تا قرن دوازدهم تنها برای معنی لغوی آن مورد استفاده قرار می‌گرفت و در روابط خارجی از مردم ایران به عنوان رعایای ایران نام برده می‌شد که رابطه‌ی دولت و مردم را در مفهموم گذشته یادآوری می‌کرد.
در زمان نادرشاه و محمد خان عثمانی عهدنامه‌ای در رابطه با موضوع تابعیت منعقد شد و این واژه را در معنای اصطلاحی آن نشان می‌داد که به عنوان جانشین واژه رعایا مورد استفاده قرار می‌گرفت. قوانین تابعیت ایران هم‌اکنون در جلد دوم قانون مدنی وجود دارد و در اصول قانون اساسی ما نیز از این اصطلاح استفاده شده است. تفاوت معنای لغوی و اصطلاحی تابعیت ممکن است این تعبیر را ایجاد کند که فرمانبرداری از عناصر ذاتی آن محسوب می‌شود، در حالی که تبعیت از آثار آن به شمار می‌رود و جزئی از آن نیست. همچنین فرمانبرداری تنها وظیفه اتباع به حساب نمی‌آید و بیگانگان نیز باید از قوانین پیروی نمایند.
در کتاب تابعیت مضاعف آمده است که برخی از موافقت‌نامه‌ها در حوزه بین‌الملل از موافقت‌نامه‌هایی تشکیل شده است که چند جانبه هستند. در سال 1930 کنفرانسی برای تدوین حقوق بین‌الملل برگزار گردید که نظم بخشیدن به مشکلات وظیفه اصلی آن شمرده می‌شود. در این کنفرانس قوانین و مقرراتی تصویب گردید و انجام سربازی را در زمره تابعیت مضاعف مطرح نمود. با این حال در رابطه با انجام تکلیف سربازی دو ماده مطرح است که در ادامه به آن‌ها اشاره می‌کنیم:
ماده 1: فردی که از دو یا چند تابعیت برخوردار باشد، از تعهدات سربازی در کشورهای دیگر معاف است که این مورد می‌تواند از دست دادن تابعیت کشورها را نیز شامل شود.
ماده2: در صورتی که فردی از یک یا دو تابعیت برخوردار است، می‌تواند پس از رسیدن به سن قانونی تابعیت آن کشور را ترک کند و البته آن فرد در طول دوران صغارت از خدمت سربازی معاف است.
فهرست مطالب کتاب تابعیت مضاف
پیشگفتار
فصل اول: کلیات
تابعیت مضاعف و خدمت سربازی
توسعه دو تابعیتی
منابع و مآخذ
نقد و بررسی‌ها
پاک‌کردن فیلترهاهنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.